Kendi yokluğunda karşısına çıkan engellerden atlamaya çalışarak hayatı anlamaya ddeğil kendini bulmaya adamış olan bir insan.
Gözlerim kapalıymış bugüne kadar.
Kendime yer ararken kaldım aralarda.
Sıkıştım kurtarmadılar.
Umutlarım hep sırtımdan bıçakladılar.
Kanatlandım uçuyorken.
Gözler kalbin aynası dediler.
Her aynaya baktığımda aynı yüz.
Her gölgeme baktığımda aynı beden.
Ama her kendimle konuştuğumda farklı biri.
Düşlerimde ki biri gibi olmak isterken.
Bedenim tekrardan uyanıyor
Tüm pisliklere ve güzelliklere karşı.
Beynim sanki benimle oyunlar oynuyor
Umarım bu oyunlara kazanırım hayata karşı.
Elimde sadece benliğim ve ellerim
Bulutlar gibi gidiyor umutlarım.
Takılmış bir uçağın gövdesine.
Karanlığın içinde parıldıyor.
Fakat her saniye benden daha da uzaklaşıyor.
İzliyorum hayallerimi,umutlarımı ve geleceğimi.
Ne gözlerim izler uzağı
Ne de ruhum bekler yarını.
Umutlarım her gün bir güneş gibi
Bir doğar, bir çıkar
Yalnızlığı ile beraber.
Neden böyleyim anne.
Gözlerime bak.
Tek isteğim iyi olmakken.
Neden beni kötü insana dönüştürüyorlar.
Gözlerim süzülüyor geceden sabaha doğru.
Öyle bir yerdeyim ki
Sussam içim haykırır sessizliğimi
Bağırsam dudaklarım dindirir seslerimi
Yürümek istesem ayaklar çivilenir en kara topraklara
Nefes alsam solar ciğerlerim çekmez içine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!