İrfan Meclisi Şiiri - Duran Özaydın

İrfan meclisinde kendimi buldum,
Çok cahil kalmışım ilmim yetmedi.
Dört fidanı dikmiştim gönül bağıma,
Özü çürük çıktı, biri bitmedi.

İrfanlar meclisi ulu bir divan,
Hakikat yolunda edilir beyan.
Cahile kapalı, arife ayan;
Gerçek ifşa oldu üstün örtmedi.

Bu mecliste çürük metah satılmaz,
Güzel sözler seçilip de atılmaz.
Azmış yaralara merhem katılmaz,
Yaralar baş tuttu em’im yetmedi.

Azgın yaralara merhem neylesin?
Kul Turani her zaman mı böylesin?
Yeri gelmiş iken sözün söylesin,
Perdeler bozuldu, düzen tutmadı.

25 / 03 / 2008