İrezil...! Şiiri - Nebi Kılıçkaya

Ne çayın içilir,ne çorban yenir.
Dokunmadan,çığlık attın irezil..!
Ne günahın biter,ne tenin yunur;
Sen yüzdükçe dibe battın irezil.

Kapıdan girdiysem bacadan kovdun,
Ben metheyledikçe,tersine sövdün.
Konuşmak istedim,başından savdın;
Çat ayazda,kara ittin,irezil..

Ya şundadır ya bunda,at yazı tura.
Seni görmem için çektirdin kura,
Düştük,çıkmaz ayın çarşambasına!
Bahislere soktun...uttun irezil.

Bayram kartı saldım,düştük kadıya.
Okula yolladım,döndün cadıya.
Yaydın; reklam ettin,sağır duduya;
Aşkımın üstüne,yattın irezil.

Sivası bir baştan bir başa döndüm;
izini ışıtan mum idim,söndüm.
Üst kata umarken.zemine indim.!
Nebi ye doymadın...yuttun irezil...