Bir uçta kanamak halindeyim
Sessizden akıp gidiyor içimdeki isyanlar
Vardığım yolun sonunda yokluğun
Sessiz bir kuytuda ağlamaktasın
Ve uzattığım eli tutamamakta
Bir garip boşluk
Çürümüş raflara koydum en sessizimi
Buz gibi bir duvarda asılı durmakta soluksuz bedenin
Vazgeçişleri yükledim sırtımın derin denizlerine
Dünya üzerinde bir adımlık izim kalmadı artık
Yaşamaksa,
Adını sessizliğe fısıldayan bir kırlangıç
Nerden başlasam yetemeyeceğim bir yerdeyim artık
Hiçbir mana sel gibi akıp giden çaresiz, sessiz çığlıklarıma anlam veremez
Öyle bir yerdeyim ki sonu yok gibi
Bitmiş değil de tüketilmiş gibi
Çırpındığım her duygumdan...
Anlatamaz mı yoksa anlayamaz mı
Berbat bir geceydi bu
Uykusuz gözlerin koynunda
Bir dünya kıvrılarak akarken can damarında
Korkunç bir düzendeyken insanlık
Yitirilmişken emeklerin umutları
Ve hayat, kesiyorken damarlarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!