kimi sevsem
seni yazacağım
başkalarının gözlerine bakamayacağım
senin gözlerin çıkacak karşıma
ağlamaklı olacağım çoğu zaman
evdeki kedim kurtardı beni ölümden
tahmini birkaç gün önce
hani
ölürsen ona kim bakacak dediğin
benim ise bastıramadığım acıya yenik düşerek
bi şekilde büyür gider diyip
yorulsam
yoruldum diyememekten
koşsam
ayaklarıma batsa dikenler o hazin hırçın yolda
ayaklarım kanadı diyememekten
ama
vasiyetimdir
amansız bir şiirimde
bahsettiğim sözlerim
öldüğümde
sen taşıma tabutumu
ağırlıgımı hissetmesin
hastayım
bir o kadar da kırgınlığa boğulmuş
çoğu şeyle boğuşmuş
geçti artık diyorum
bu defa geçti
artık kendi yalnızlığımda
bu akşam sana veda etmeden gideceğim
o yüzden
hep eksik hissediyorum kendimi
hep yarım
sanki
göğsümün ortasındaki uçurumun
yılın son şiiri bu
ömrümün yettiği günlerin ise ilk
hayalin benimleydi bu gece
zaman geçiyor geçmesine
ama bir cellat gibi
yapışıyor boğazıma hasretin
hastane odasından yazıyorum
doğumla ölüm arasındaki
o bozuk düzen çizgiden
sabahın umut türküsüyle
akşamın bozuk sütünden
yazıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!