Dizelere dökülüyor sesim,
ben yine gözlerine tutunuyorum…
dağladılar yüreğimin her bir santimini
serin su bellediler akan terlerimi
ayaklar altına yol
dillere pelesenk ettiler eceli
yine de
koşarak gittim oraya
gözlerim senin gözlerine
değer diye baktım insanların yüzüne
aradığım sendin
bulduğumsa hep bir başkası
kiminin saçı benzemiyordu
aşk bitmişti ona göre
bende şiirlerimi bitirmeye çalıştım
defalarca kalem kırdım
ama aşk bitmişti ona göre
bense şiirlerimi bitirmeye çalıştım
onsuz bu dünyada yaşayamayacağımı biliyordum
kitaplığından
rastgele seçip okuduğun kitap
saçlarını taradığın o gül kokulu tarak
tenine değen
o giydiğin kazak
ben
mavidir elbet sınandığım uykularım
acıtır gibi severek
kaçtığım korkularım
daha ne kadar işitilir ayak seslerim?
daha ne kadar gidilir
bilmediğim evinin sokağına?
son şiirim bu
oku diye sayfalara dökülen
artık yazmayacağım
çünkü ben
birkaç saate gitmiş olacağım
sensiz yaşayamadım bu hayatın içinde
turnalarla sana saldığım haberler
cevapsız kaldı yeryüzünde
bir yaz günü gibi
girdin şiirlerime
ben ise kış çocuğuyum
yoksulluk sadece
aşsız ekmeksiz kalmak değil
yoksulluk sadece
açıkta kalmak değil
sırtımda yıllardır
taşıyamadıgım yoksulluğumla
doğru ya
sen değil
bendim kabuğuna sığamayan
bendim
kaç gün kaç gece
cami avlusunda karşılayan sabahları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!