İrem'deki Gülüme Mektup Şiiri - Kemal Çakır

Hala aynı şeyleri düşünüyorsun değil mi?
Pişman olmuş bir haldesin beni sevdiğin için
"Keşke onunla hiç tanışmamış
Keşke onu hiç sevmemiş olsaydım! "
Diye söylenip duruyorsun.

Hep keşkelerle geçirdin
Şu gençlik yıllarını
Hiç geri adım atmak
"Boş ver, ben de seviyorum o da seviyor;
Öyleyse bu aşkı yaşamalıyız"
Demek gelmez mi aklına?

Hep sorular sorup durdun kendine
“Acaba böylemi der, şöyle mi der
Duysa el alem ne der… "
Sordukça soruyorsun, gereksizce.

Soruyorum sana Cennet Gülüm
Sen niye geldin bu dünyaya
Neden yürüyor, duyuyor, konuşuyorsun
Neden yiyip-içip, yaşıyorsun
Neden ağaçlar çiçek açar, kuşlar öter
Çocuklar oynar, rüzgâr eser
Neden yaratılmış bu koskoca evren
Neden fen var, edebiyat var
Şiirler niye yazılmış ve hala yazılmakta
Özlem, hasret, sevda, mevsimler…
Ve daha neler -neler,
Neden var
Bunları düşünmek,
Cevabını bulmak gelmez mi hiç aklına?

Neden sevmiş Leyla Mecnun' u
Neden delmiş Ferhat Şirin' i için dağları
Neden Veysel, şiirleriyle, türküleriyle
Görür olmuş sevdiğini
Hiç bunları sormak gelmez mi aklına?

Hep, " keşke sevmeseydim" diyeceğine
Biraz da bunları düşünüp öğrenseydin ya!
Hayata geldiğine pişman olmak yerine
Biraz da sevmeyi, yaşamayı öğrenseydin ya!
Yine de bırakıp pişmanlıklarını
Durma bana koş
Kollarım her an açık
Seni bekliyorum, haydi gel Cennet Gülüm.

05.03.2013 Kemal ÇAKIR