İrem Şiiri - Alkan Keskin

İREM

Sen o adamın göğsüne yattın günden beri
Titrek ellerim, gözlerim altı kan
Gel de gerisini sen düşün
Yana yana kül olmuşa döner değil
Daim yanan benim
Bir de bir gün evlendiğini düşün

Kocanın vıcık vıcık ter, kir, yağır, katran elleri
Buluttan ak, gül goncasına benzer memelerin avuçlayacak
Kabuk bağlamış yaramı deşen hançeri düşün
Sonra kendi kadar iğrenç kendi kadar kötü kendi kadar pis
Sipermi, zehri içine boşaltacak
Ana rahminde bir çocuk var sevdiğim
Senin kadar güzel senin kadar temiz senin kadar pak
Bir çocuk seni andırır gözleri
Adı irem, gizemli sır yani
Ey tepesinde yüce dağları barındıran toprak
Yarimin kocasına verdiği şanı düşün

Bekar odasında umutlarına kıran girmiş
Her günü zehhir, çürümüş bedeni hardan
Bu olanları bilipte uyumak olur mu?
Yaşamak yaraşır mı yiğide mertlik bu mu?
Sürgün kalbi çıkacak olur yerinden verirken parayı orospuya
Aradığı şefkati bulur mu vermemişken kalbini bir yabancıya
Dönüp dönüpte aynı sevdaya saplanan kalbimi düşün

Ah! Kan ağlıyor içim kan
Getirme doktor melhemi, zehri; iyleşmeyecekse yaram