İrem Şiiri - Berkan Korkmaz

Şiir toprağın altına sızıp
Bahar da kucağına çiçek olup yağacak
Gundonumleri sıklığında
Gözüne girmek için yepyeni bir yıldız kayacak

Tenha bir dağda miskin yolcu
Su bendini aşıp
Rengiyle dünyayı aşilayacak
Sesi ezelden uzanıp geliyor
Hangi rüzgar eteğini savuracak
Çakıl taşıbelki de bir serçenin
Telaşı dikkatini üstüne toplayacak

Durgunlasinca dünya agirlasir
Neşesine günü gelmemiş ruhlar ortak
Kökleri tarih sanat toprak kağıt
Gözü, mevsimleri var eden ışığa kaynak

Gecenin sessizliğinde ezgi
Yağmurun esaretinde dulda
Zamanın coşkun tufaninda Can
Kuşatılmış bir karamsarlikta Canan
Adına yoksun bir yarında Irem ..

Sensin benim sukunetime
Gem vurup
Ruhumun yarinini okuyacak

Rüzgarların yorganının altından aşıp
Çırılçıplak bıraktığı bir öksüzken ümitlerim
Dağlarca korkusuz bir meskenken sen
Dostluğuna kurduğum kördüğümler
Hiç bir zaman dibe vurmayacak