İrem! Şiiri - İlhami Albayrak

Sukut akşamlar karanlığa mahküm yine sensiz
Kuytu gölgeler arzu söylenir sinede densiz
Arzular özenti dalar hayâle dilekler yosma
Uykusuz geceler döllenir gezinir dümensiz

Korlar tutuşurken derin duygulara karışır
Bir sevda uğruna dallar budağıyla yarışır
Dalgaya inat hasretin umudu sura koşuşur
Ruhum yine tepelerine tırmanır kement siz

Yıldızlar dolanır. Seyyare de izleri görülmez
Sevda çiçeği gonca dır zamansız derilmez
Gül dalında küskün açsa da yaşıyor serabı
Derman dilesende. Kâinat küskün sessiz

Yer küre eksende döner kaidesidir âlemin
Hasret oltasını salmış içinde mevcut elemin
Tebessüm olsun ikram sunulurken servi yâre
Gölge yarışır turlarken ruhum inleme İremsiz

Dalgalar çekilir ruhlar sema ya doğrulur
Yine ağıtlar yükselir gözlerden yıldız dökülür
Gönlünü soğutma gül uğruna türkü yakılır
Dua umut tazeler sineler közlenir bensiz

Güneş aşmak üzere yine hüzünler yığılır
Sahire endamın görünür hüzün söker
Göze takılır asılır yüreğin yel kovanlarına
Dalar gözler kuytularda gezinir ezbersiz!

2013.01.19:22.42