Ve RAB’ be uzattı ellini kaf dağının zirvesinden…
Ağlama sesiyle düşerken çığlar, alıp götürdü bütün günahları heybesinden…
Eteğinde ağır kar kütleleri kafın ve zirvesinde hafiflemiş bir beden…
Ve çıplak kaldı kaf ,
kardan elbisesi giydirlirken,
yağan her danede yankılanan ses İRCİİ, İRCİİ, İRCİİ…
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta