Iraksama Şiiri - Altay Ömer Erdoğan

çocuk bir yüzün kaldı bende

kış uykusu baharlar giyinen bir bakış gibi bizdenliği aşkın
sarmaladı kedili bahçelerin kuşkusunu,
tüm ayrılıklar yalanlandı, aynılıklar aynalandı
ayaklanan bir curnata gururuyla,
kırıldı boynunda elif ile gezen lâmın lambası
içtenliğinle okunan her dokunuş için borçlanan bir körebeydim
zamansız çoğunluklar türeten kumaşından
döküldüm esrik bir sabahın avuçlarına,
eksilen ben miydim yalnızlığım mıydı yoksa?

gözlerini kapatırdı en delikanlı imbat
en konuşkan sözcükler dökerdi dilsiz bir keman, o da bizden
palyaço mavilerle dans ederken sokakta,
yolcusu olmayan yollarda, ağrısı ödünç kollarda büyüdü
çelimsizliği bu seni benden beni senden çalan aşkın,
yırtılan bir maske miydi gerçek yüzün müydü yoksa?

çocuk bir hüzün kaldı bende