Iraklı Çocuklara Şiiri - Şuayip Odabaşı

Yıkılan yakılan kentlerde
çocuk gülüşleri.
Ayaklar altında cam kırığı gibi.
Saklambaç oyunu sanki, "can pazarı"
Yaşanmamış hayatlar
Zula kentlerde…

Bölünmüş ekmek kokusunda
Sıcaklığı hayatın.
Doymuşun lokması gibi tükürülmüş
Yerlerde çocukluğu
Iraklı yetmişlik dedenin…

Ne bir seksek oyunu
Ne bir çocuk geçişi sokaklarda
Ne de bir anne ninnisi yaslanmış
Penceresiz evlere..
Ölüm korosu
Durmadan söylemekte şarkısını.

Gülsem bile bir çiziği kalır
Yüzümde ölümün.
Büyüsem de ellerimi tutacak
Birisini ararım.
Korkularımı kilitlediler yüreğime
Anahtarı kan göllerinde.

Hep beni kovalar savaş çığlıkları
Hep içimde gezinir demir leblebi.
Bin yaşıma gelsem de
Bir yaş büyüdüm diyemem.
Bir güldüğümü görmüş varsa…
Ağladıklarımı yok sayarım.

Kan göllerinde nilüferler açar mı?

İstemediğim tek şeydir SAVAŞ.
İstediğim çok şeydir BARIŞ...

21.03.2003-Yenice/ÇANAKKALE