Irak Dramı Şiiri - Ünal Yıldırım

kimyasal silahı
ve uzun menzilli füzeleri var diye
var ettikleri Saddam
artık büyüktü
çullanma zamanı
uykuları kaçmasın diye
Amerikan halkının
yirmibir günde
Saddam’ın defteri dürüldü

artık
Saddam gitti
Saddam gidiyorken
Irak halkı ne kadar da yiğitti!

9 Nisan 2003
çöl havasında bir akşam üstü
Firdevs meydanı tozlu
gökyüzü turuncu
üstünde savaşın tozuyla
bir kişi tırmandı
heykelin kaidesine
ardından birileri daha
yapıştılar
Saddam’ın demir paçalarına
çoğaldıkça çoğaldı insanlar
daha dün
yeminler edip dualarla
el öpenler onlar değildi sanki
en puslu ihanet
en insani korku
ve en kör cesaret
arapsaçı olup
ekranlardan evlerimize doluyordu
kement bağlamayı da beceremeyince
taptığı liderine Irak halkı
iş yine
Amerikan askerinin becerisine kaldı
doğrusu
ustaydı bu konuda
eski kovboy
yeni global efendi
Amerikan bayrağına
yüzü sarılan Saddam
şehadet getirir gibi
sağ kolu havada
sarsıldı sallandı
ve uzandı öne doğru düşmeden
çekildiğinde
bir zırhlı eşliğinde kemendi
heykeli
askerlerinden ve kendinden de
çok direndi
sahi
yandı mı Irak
yıkıldı mı Bağdat Basra
Amerikan yasaları
daha mı uygardı
Hammurabi kanunlarından

dünya bir düş içinde
ve sessiz
tükenirken akıllı bombaların sesi
can veriyor çocuklar
sarı çığlıklar içinde

bir peşmergenin
göğsünde Amerikan bayrağı
ağzında Amerikan sigarası
elinde silahı
onun için bitti Saddam
yaşasın Amerika’m

Amerikalı askerin de ağzında
bir türkü
tankın üstünden:
petrolün karasına
göz koydum kuyusuna
yıkılsın bütün Irak
ben kondum mirasıma