Uyan bebek uyan,
Bak toprak kanıyor, kimin bu çığlık, yedi kat semadan duyulan.
Daha dün camından seyretmiyor muydun şu evin, hani biraz önce yıkılan, Yerle bir olan.
Bu ne öfke, bu ne zulüm, bunları görmüyor mu yaradan.
Uyan bebek, yolun uzun, yolculuk çetin, zırhını sıkı kuşan.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta