Uyan bebek uyan,
Bak toprak kanıyor, kimin bu çığlık, yedi kat semadan duyulan.
Daha dün camından seyretmiyor muydun şu evin, hani biraz önce yıkılan, Yerle bir olan.
Bu ne öfke, bu ne zulüm, bunları görmüyor mu yaradan.
Uyan bebek, yolun uzun, yolculuk çetin, zırhını sıkı kuşan.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
