İraden ruhsatın, tercihin harmanındır!

Ruhunun
ve kalbinin hesabını hissetmeden,
nefesin müddetini hiç düşünmeden

Ömür
yumağını bir sanat iştiyakıyla
hasredemez ve o hanifliğe neden erişemezsin

En kutsalların her nelerse
Haline ikamet eden gailelerin
sadece heveslerinin sermayesiyse

Emellerin
umudundan beslenmeden,
hırsına ve nefsine kapılıp seni tüketiyorsa

Kalbin
hüzün içinde inliyor ve ruhunun
hicranı dinmek bilmiyorsa,idraki sual eyle

Sen
ne kadar yakınsan an’a
Vakit içinde ruhuna geçit
veren fermana sakın ola uzaklaşma

Yalan
ve dolanbaçlı yollardan gitmeyi
bir mecara yerine koyma, aklınla yaşa

Fikrin
eğer yoksa, sığındığın nefesler
aline hidayetin kapısını aralamıyorsa durma

Aşk,
umutsuz yaşamaz
Sevda narsız olmaz,
halin deminde meşke asla ulaşamaz

Mukallit olman,
acziyet içinde bakınıp
durman, aklını ve azmini kullanamaman

Seni
umut ettiğin firkate ulaştırmaz,
ehl-i hal olmadıkça amellerinde niyazlaşmaz

Sen
aslında bir furkansın
Ve fakat ruhunun farkında
olmayan bir manidar cansın

Neden
merak edip kalbinin ihtiyaç
duyduğu aşkı, sana yakın olanı anlayamazsın

Sukutun
ecrine kurban olmak için cehd edip,
verdiğin sözü yakinen hatırlamalısın

Halin
ilmine ulaşmalısın
Bilmeden yaşamanın
mümkün olamayacağına inanmalısın

Zan içinde
asla bir yol almamalısın,
kesin delillere ulaşmadan paylaşamazsın

Her söz
sahibine aittir ve şahedeti mükkün
kılan bitr gerekçedir,katipler seninledir

Bedeviye
bakıp aldanma
İçinde ki cehaletin
ne olduğunu bul ve usanmadan ayıkla

Ayrık otları misali
ruhunu kuşatan esareti
hiçbir zaman yok sayma ve ağla

Aşk,
iradeden vazgeçiren vicdandır,delil-i
kat’i olan bir feramandır ve maşukadır