İrade-i Cüzziye Şiiri - Şükrü Metin

Şükür Yaradan'a sayısız şükür
İsyan gemisinde kürek çekmedim
Yaşantım içinde düşsem de fakir
Öfke tohumunu kalbe ekmedim

Efkâr ezgisiyle çalınır sazım
Semayı inletir çıkan avazym
Doğmadan alnıma yazılmış yazım
Hakk'tan gayrısına boyun bükmedim

Dert elinden yanmak makbulse öyle
Karalı bahtımı düşündüm şöyle
Müşkülatım budur ahvâlim böyle
İnsanlığı yüreğimden sökmedim

Çektiğim çileyi etmedim beyan
Çıkmadı hâlimi hatımı sayan
Doğruluk uğruna olsam da ziyan
Göz yaşımı dışarıya dökmedim

Özünü sevgiye bağlayan oldum
Daima hasretle ağlayan oldum
Gönüle dökülen çağlayan oldum
Kibir deryasına doğru akmadım

İsterim ki gözde bulunmasın yaş
Utancından yere eğilmesin baş
Vefalı dost ile taşısam da taş
Soysuzun ardından dönüp bakmadım

İhanetler açtı sinemde yara
Çalıştım yıllarca geçmeden kâra
Garip Metin-iyim düşsem de dara
Adamlığın hududundan çıkmadım