İpli Ali Şiiri - Ahmet Kol

Çoook küçükken tanıdım onu
Anlatmak zor belkide gençlere bunu
Ona İpli Ali derlerdi
Korkardı Bilecik'te tüm küçükler

Yeşil asker elbisesi giyerdi. Apaletleri vardı.
Neden İpli Ali derlerdi bilir misiniz?
Belinde doladığı urgan bulunurdu.
Bazen çuvalları bununla bağlar taşırdı.

Çocukken babasını yunanlılar kesmişti
Başının derisini gözlerinin önünde yüzmüştü.
Çok etkilenip sıyırmıştı kafayı Ali aga.
Hep 'yandık, yandık' diye söylenirdi gezerken

Bilecik sokaklarını gezer
Yollardan taşları temizler yada düzeltir.
Bütün kağıtları toplar,
Kırklardaki evine taşırdı.

Sabah erken kalkar, şehre iner,
kağıt toplardı.
Yani gönüllü çevreciydi Ali aga.
Çuvalları dolunca, önce iki çuvalı alır
Belirli bir mesafe götürür bırakır
Sonra diğer iki çuvalı öncekilerin yanına taşırdı.
İşte böyle uzun bir uğraşla evine ulaşırdı.

Ajansları hiç kaçırmazdı.
Yunanla ilgili kötü bir şey duyarsa,
O gün çok sinirli olur,
'Yandık, Yandık' feryatlarıyla
Bütün Bileciği dolaşırdı.

Zararsız bir deliydi aslında.
Ama çok korkardı Bilecik'li
Yaramazlık yapan çocuğu
O'nunla korkuturdu anası.

Hiç unutmam. Bir gün Motoramcalarda yemek yiyorduk.
Evin önünden geçti İpli Ali yüreğim oynadı.
Motoramca çağırmazmı İpli Ali'yi yemeğe.
Altıma etmedim ama o gün çok korkmuştum.

Geldi İpli Ali. 'Yandıııık' diye oturdu sofraya.
Çorbayı koydu önce Hamırsız teyzem.
Ali aga tabağı geri uzattı 'başka ne var' dedi.
Kurufasulye, pilav ve karpuz hepsini koydu tabağa
Sonra hepimizin yüzünde gezdirdi bakışlarını,
Ve dedi ki. 'Hepsi bir yere gidecek, hepsi bir yere'

Yıllar yılları kovaladı.
Biz büyüdük Ali aga, hala kağıt topluyordu.
Sonra birden bire kayboldu.
bizim asker elbiseli, beli ipli Ali agamız.
Yıllar sonra birileri söyledi.
Mekke de tavaf ederken görmüşler İpli Ali'yi
Bilinmez, erenleremi karıştı. Ne?

Hiç günahsız birini tanıyormusun diye sorsalar,
Bence İpli Ali.
Yıllar var. İpli Ali'yi ne gören var.
Ne de mezarını bir bilen

Ahmet Kol-1998