Nefsim senden el aman,
Tuzakların çok yaman.
Dünyayı istiyorsun,
Dayanır mı buna can?
Ne istedinse benden,
Esirgemedim senden.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Herşeyi istiyorsun,
Daha yok mu diyorsun.
Ne diyeyim ben sana,
Seni Allah doyursun.
Çok şık bir şiir,kutluyorum,saygılarımla...
Paylaşım için teşekkürler
Şiir dolu yüreğinizi tebrik ediyorum
ANT.10
güzel bir anlatım güzel bir şiir kutluyorum sayın uysal 10+saygılarımla
Şiirinizi
begeniyle okudum
Hocam çok güzel, elbette hissemizi
alıyoruz, ama bazı yorumcular kendi
kafa feneri ile baktıklarından, hatalı
konuşuyorlar çünkü onlar bazı alimlere
güvenmiyorlar. Halbuki sorsanız mezhepler
konusunda da tereddütleri vardır ama
kendileri onlardan daha iyi anladıklarını
sanıyorlar.. BENCE KANAAT DE GÜZEL ŞİİR DE
sAĞ OLUNUZ SELAMLAR.
uyma nefsine.... cok guzel anlatılmış emeginize saglık
yine harika bir calışma kutlarım selam ve saygılarımı sunarım
MANİDAR BİR ANLATIM.. KALEMİNİZ DAİM OLSUN
Şiir olarak çok güzel. İçerik olarak tartışılabilir yanlar var.
Nefis dediğimiz zaman, Allah'ın yeryüzünde yaşattığı bendir. Nefsimizin yaratılışında, iyiyi ya da kötüyü yapabilecek güç verilmiştir. İrademiz de nefsimizin bir parçasıdır. Bir bakıma Allah insanı öyle bir canlı yaratmıştır ki, iyi yola, kötü yola gidebilecek güçleri var ama, aynı zamanda iyiyi kötüyü seçebilecek aklı, muhakemesi, iradesi de var.
Şimdi şöyle düşünelim.
İyiyi yapabilecek güçlerimiz benimizde (nefsimizde)
Kötüyü yapabilecek güçlerimiz benimizde (nefsimizde)
Aklımız, muhakememiz, irademiz benimizde (nefsimizde)
dolayısıyle nefis dediğimiz şey benimizmidir. İnsan nefsine düşman gözüyle bakamaz. Allah'ın verdiği irade ile nefsini iyiye sevk eder.
Dolayısıyle iyi yolda yürüyüşlerimizde nefsimizin istekleridir.
Aklımzın çalışması, muhakeme kurmamız, iradeyle karar vermemişde nefsimizin istekleridir.
Mesela size şiiri yazdıran da nefsimizdir.
Onun için nefsimiz karşımıza alıp oturtacağımız, sürekli başına vuracağımız bizden ayrı, bizi yanlışa sürükleyen varlık değildir.
Bir insan hayatı boyunca hiç kötülük yapmamış olsa sürekli iyi insan olarak hayatını sürdürmüş olsa, yine nefsinin yoluna gitmiştir.
Sonuçta nefsimiz Ya Allah'ın yolunu seçerek iyi yoldadır.
Ya da şeytanın yolunu seçerek kötü yoldadır.
Seçim aklımızla, muhakememizle, irademizle yine nefsimizin kararıdır.
İşte bundan dolayı nefsimizin imanı, iyi yolda yürüme kararıdı.
İşte bundan dolayı insanın imtihanı nefsimizin verdiği kararlar doğrultusunda hayat yaşamasıdır.
İman eden nefis, insana, ey nefsim beni Allah yolunda yürüttüğün için binlerce kere sana teşekkürler, dedirdir.
Yani iman eden ben, geçmişe bakıp değerlerdirdiğimde, ey benliğim, yaptığın yorumlarla, verdiğin kararlarla Allah yolunda yürüttüğün için birlerce kere sana teşükkürler, dedirtir.
Geçmiş kültür, insan içinde kavgayı öne çıkarır. Sanki insanda iki varlıkmış gibi, insanın karşısına nefsini kor ve savaştırır.
Halbuki her insan islam üzerine yaratılmıştır. Yani her insan barış karakteri üzerine yaratılmıştır.
İnsanın içinde kavga edecek herhangi bir unsuru yoktur. İnsan yapısı barış içindedir. Onu barıştan uzaklaştıran şey, iradesiyle kötü seçimleridir. Seçimleri yapanda aklı, muhakemesi, iradesidir.
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta