Ipıslak... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ağustos kayıp gitti ellerimizden... Yağan yağmur Allahtan; ya kar olsaydı? kar topunun içindeki taş gider sinemaya değerdi... Aman ha sakın ha çocuklar: biliyorum bu yaşlarınızda hepiniz çok meraklısınız, öğrenmek için her şeyi kurcalarsınız...Bilgisayar kullanmayı da çok seviyorsunuz, büyüklerin dünyasını merak edenleriniz çoktur...Annelerinizin anneanne, abla ve abilerinizin omuzları üzerinden onların çalışmalarını da izliyordur bazılarınız...Çocuklar sessiz kaldıklarında bir muzurluk yaptıkları düşünülür; hayatımızın anlamı o yumurcaklar için...Biz de çocuktuk bizler için de öyle düşünen çok olmuştur. Uzun lafın kısası, belki şiire merakı olanlar şiirimi, ola ki okurlar. İşte esas söylemek istediğim şu: kış gelince en büyük eğlencesidir çocukların kar topu oynamak, öyle ki biz yetişkinler bile coşar sizlere imreniriz...Bu işin eğlenceli tarafı; ama bazı çocuklar kar topunun içine taş koyarlar, belki de masumca bir amaçla...Top hızla gidip hedefine ulaşsın diye...Sormak lazım, bu masum ya da bilinçli hareket her iki tarafın da hayatını karartabilir...Öyle sonuçlar doğurur ki, hayat boyu büyüdükçe gelişen akla, sığmaz; vijdanda da her vesileyle kanatan bir diken olur...Öldürmez bu azap ama yaşatmaz da...Neyse bu uzun bir münazara konusu...Hepinizi çok seviyorum, söz dinleyince daha da sevimli oluyorsunuz...