İpin Ucundaki Ses Şiiri - Meryem Çat

Çıt çıkmadı içimden,
Sustuk hepimiz

Avare sessizliklerin kanat çırpınışlarını duydun mu?
Uzat göz bebeğini boş duvarlarıma
Kanasa bile kireç tutmuş bakışların
Yinede
Göz koy sesime

Tahmini ölümlere anlam yüklemeye başlar yalnızlık,
Ağır kokar
Uzar boylu boyunca
Ağıt ister
Usulca ağlar
Bilirim ki, gürültü yapmaz hiç bir cenaze

Tavan arasından damlayan dilimin ucundaki bir kaç hece
Ölüyor açlıktan
Kuruyan kemiklerim olmuyor artık tenime
Bağışlar mısın bana biraz beyaz?

En başından beri sağır damarlarım
Çocukluğumun hizasında durup,
işaret ver kambur etime
Unutma,
Fazladan atılan bir adım, dilsiz yürüyüşlere gebe kalır

Kar topluyor beş duyum birden
Yazın boynuna kış dolanıyor, görüyor musun?
Sessizliğin soğuğu terler böyle zamanlarda
Öksürüyor işte tekbaşınalık

Rengi yok sessizliğin

Ölümün ömrü gibi
Kısa sürer ipin ucundaki ses