seninle aramızda katedilmesi zor mesafeler vardı
o nedenle hiç bir sokakta karşılaşma ihtimalimiz olmadı
üşüdüğümde ellerini tutup da ısındığım hayallerim olmadı
zaten senin şehrine bahar gelse bile benim coğrafyam hazandı
seninle aynı havayı soluyan, aynı güne uyanan insanlar vardı
hepsi de ne kadar şanslıydı
bilmezlerdi lakin
taa uzaklarda
onların yerinde olmak için canını vermeye razı bir can vardı
üsteli seni görmeden sevmişti
ve bir kez olsun nefesini yüzüne sürememişti
olsun....zaten aşk dokunmak değil,hissetmekti...
sarılmak değil,önemsemekti...
vazgeçmek değil,binbir umutla beklemekti...
tutamadığın elleriyle,sarılamadığın bedeniyle ve vazgeçemediğin sevgisiyle
yarına kalan hevesleri yarım kalan bir ömüre yama etmekti.
şimdi ben oturmuş her gün ayrı bir yerinden patlak veren yamanı,
yarama denk getirmeye çalışıyorum
yorgunum yar
inan daha fazla dayanamıyorum
çaresizlik ayağıma bir tabure çekiyor,
yalnızlık celladım olup ilmiği boynuma geçiriyor,
ümitsizlik son darbeyi vurup,beni ölüme itiyor...
haberin olsun
ipin ucundaki can sana hasret gidiyor...
Sonsuzluktan daha uçsuz bucaksız birşey biliyorum REİS....
ONSUZLUK...
Kayıt Tarihi : 12.11.2015 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS
