İpin Ucu Şiiri - Uygar Yeni

Bir gün yalnızdım, ölmek üzereydim
Açlıktan değil,
Hastalıktan da
Aklımda biri vardı…

Aklım almadı, taşıyamadım sırtımda
İnce bir sızı girdi koynuma, gözlerim karardı
Boynumda bir ip; sıktı durdu boğazımı
Tenim sarıdandı ben düşerken toprağa…

Ama gördüm;
Bir çift beyaz el,
Narin, ince sarılmıştı boynuma
Son nefesimle uzun baktım göz bebeklerine
Sonra sessizce öldüm…

Beni kim öldürdü biliyor musun?
Sana bir ipucu vereyim;
İpi aldın, boynuma doladın
Bütün gücünle çektin ipin ucunu…