İpekyıldızı'na... Şiiri - Sinem Özaşgın

Mevlana açtı avuçlarını
Şems ellerine döktü tüm aşkı
Yâ hû dedi üfledi nefsinden
Ve aşk semaya tırmandı
İpek yıldızı ise en aşk olandı...

Sevginin kapılarını avuçlarken aklımdan
Canım sevgi isterdi bilirdim
Körün gördüğü bir mütalaa ile
Canını yolunda koyduğunu
Bilirdim bir abla şefkatiyle
En aşkça parıldarken
Bendeki gökyüzünde...

Bir kış sokağından geçtim aklının
Kardeleni oldum sıcağına açıldığım
Ellerine döküldü tüm kalbim
Ve üfledin hatırlarım
Ne hoş ki güzelliğin
Semazen gibi döner durur ellerim...

Abla dedim kardeşin oldum
Abla dedim Mevlana aşkı gibi düştüm sana
Abla dedim çünkü yoktu ablam...
Geldin bilekçelerimden sarıldın
Geldin öptün pas tutan alnımdan
Geldin başak kokan saçların fısıldadı usulca
Senin sevdiğin sevgiyi...

Usulca tırmandım gökyüzüne
Geldim oturdum ışığına
Bana abladan masallar fısıldadın
Ve öylece yatmışım
Yatmışım ki rüyamda görmüşüm İlahi aşkı...

Ve son kez fısıldamışım.......

......................SENİ SEVİYORUM ABLA...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız..)