İpek Yoluna Şiiri - Vahdet Mehmet Güneş

denize giden şehirden başladı
bin senenin ötesinde,uyğarlıgında
felek böyle yazmış talihini
daima böyle istemiş ipek yolunu
bizleri kuşatan kumaşlar
bitkilerin özünde
kozaların organellerinde
gizli kalmış bir sayfa
sentetik başat bir ekose tunik giyerim
kervanların getirdiği rulo katmanlarına
develerin taşıdığı metrelik harmanilere
masum merakla dokunur ellerim
Çinde çini işleyenlerin hünerine değiyor!
harika bir dünyanın mutluluğu demetle kalbimde
döne kıvrıla giden nehir kıyısı yolları çok geçti
deve kervanları,trenler
benide götürse! Meksika kelebeği gibi
hafif kütlem var! bal sarısı devenin terkisinde
götürün beni! yalvarmam gereklimi!
artıyor içimde gitme coşkusu
buhar gibi tüter tutkularım
Çine, denize giden ipek yoluna
tekinsiz geyiklerin peşinde
telkari yaldızlarla dolu keçeme gömülüp
Sibirya canavarları,kaplanları
Gobi çölünden gelmeden çakalları
götürün beni Ey! insan kardeşler
yalvarmam gerekli mi!
deste paraları vereyim emrinize!
taşıyor içimde!
gitme coşkusu,denizi
buhar gibi tüten tutkular!
denize giden ipek yoluna
götürün beni ömrümün neyi kaldı!