İpek Saçlı Şiiri - Salim Erben

Mavi desenli şafakların öyküsü
Gelip geçtikçe gözlerimden
Azar azar tükenti ömrümü
Umut dedi umut yüreğim
Suskuların yaralı turnası
Dalarsa gözlerin maziye
Düşerse içine bir sızı
Delilenirse kara bağrında
Biriktirdiğin çığlıklar
Zaman mekan tanımadan gel
İpek saçlı duru yüzlü kadın
Bir öğle vakti gelmiştim sana
Sen yoktun sadece kokun vardı
onu da
Bir nefeste çektim içime
Ve ben seni her gece
Parlement mavisi düşledim
Yüreğime nakış nakış işledim
Kabuslar gördüm kara gecede
Sığdıramadım aşkı ve sen
yere göğe
Uzaklarda aradım senelerce
Belki bulurum diye ama nafile
Sonra
Oturdum düşündüm bir köşede
Başında kavak yeleri eserken
Kasırga oldun birden bire
Telaşlı bir serçe gibi
Seke seke sefaletler gördün
Birden fazla kendi teninde
Yıkıldı çalındı gençliğin
Töre dediler adına inandın
Ama ben inanmadım aradım
Aradım seni iz süre süre
Şehirde kazada köyde
Gittiğim her yerde
Mahalleni sokağını alt üst ettim
Bıkmadan usanmadan belki...
Belki rastlarım izine diye
Bir tek kayıp ilanı vermedim
Oda Ankara başkente
Kara kaşlım karanlık bakışlım
Aydınlansın dünya az gülümse