İpek yumuşacık,zarif bir kızdır.
İnci gibi dişleri parlar her gülüşünde.
Bu incilerden biri haber vermeden,
Düşüvermez mi eline!
Korktu,şaştı telaşla annesini aradı.
'Artık büyüyorsun' dediler.
'Al çürük dişimi ,ver sağlam dişimi'
Deyip attı dişini evinin çatısına.
Uyanınca sabah mutlu,
Yastığının altında bir giysi buldu.
İnandı inci dişin gücüne,
Güldü aynadaki eksik dişli eşine.
'Artık büyüyoruz' diye fısıldaştılar.
Çıksın diye daha güzel dişleri
Hemen macun ve fırçaya sarıldılar.
İlk dişlerim çıkarken,dişlik dağıtmışlardı dostlara,
Şimdi niçin dişlik kaynatmadıklarına da şaştılar.....
Ümran Erol
28.8.2015
Kayıt Tarihi : 1.1.2019 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İpek komşumun küçük torunudur.Süt dişleri düşüyor ,yerine yenileri çıkıyor.Adettendir dişi düşen çocuğun yastğının altına armağanlar konur. 'Bak bunu dişim getirdi' . diye göstermişti bana annesinin koyduğu gömleği.Böyle doğdu İpek kızın büyüme öyküsü.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!