İpek Kanatlar Şiiri - Selami Ateş

Dışarıda monoton tınısı küçük damlaların,
Dolaşırken âmâ camlarında odamın,
Gizemli bir ayrılık şarkısının
Huzuru tırmalayan haylaz notaları,
Hüzzama vuran nağmeleriyle,
Karışıyor vuslat umutlarının
Kararsız, gri beklentilerine…

Zümrüt yeşili gözlerinden
Kaos yüklü bulutlar geçiyor,
İçimdeki kızgın çöl fırtınalarının
Umuda dönen dinginliği üstüne,
Döküyor serinleten,
Ferahlık veren incilerini…

Gecenin ilerleyen sinsi karanlığında,
Gri tepeler kızıla boyanırken,
Gülkurusu sevdamın
Gönlümü saran ipek kanatlarında,
Gözlerine başladı,
Zümrüdî bir yolculuk…

Ufuklarda şafak sökse de nurdan kollarıyla,
Ruhum zindan karanlıklarında yine…
Aramıza ördüğün etten duvarlar,
Zamanın ekledikleriyle,
Döndü çıkmaz bir lâbirende…

Yorgun bir gecenin nihayetinde,
Doğan güneşe sitemkâr gözlerin,
Doyulmamış aşkların mestliğinde mahmur…

Dudaklarından dökülecek iki kelimenin
Büyülü beklentisinde gönül,
Sabır meleğine yazdığı mektupların
Omuzlarına yüklediği,
Taşınmaz ağırlıkların
Dayanılmaz tazyikinde haykırır:
‘’Günaydın, bütün güzelliklere,
Günaydın, bütün aşklara! ..’’