Hiç gitmedin ki benden.
Ben her gün sarılarak kavuştum sana
Söylenmemiş sözlerde yaşadım seni
Esirgeme sevgini desem..
Yağar mısın sağanak sağanak..
Sen demek uçsuz bucaksız gökyüzü
Sana söylenmemiş sözlerim evveli yoktu.
Seni düşünürken söylenen nağmeler de sustu.
Kimse bilmedi yüreğimdeki saklı bahçeni
Seni anlattım mısralarımda...
Gidişini anlatamadım, söz geçmeyen kalbime...
Kaç mevsim geçti de
Buzları çözülmüş bir şelale kalbim.
Damla damla eriyerek süzülen.
Çiçeklerin üzerinde çiğ damlası gülüşün..
Dokunsam!
Kokun bulaşır tenime.
Ne çiçek..
Sevdaların adı yok bende.
Gönül kapılarım bir bir kapalı..
Kilitlerim pas tutmuş benim..
Yaralarım ardında saklı.
Bırak! Dönme yokluğunun varlığına alıştım.
Bak!
Oysa ki !hiç büyümedik.
Hep çocuktu yüreğimiz.
Ellerimizden uçan balonlar degildi.
Umutlarımız!
Bundan sebeb hep gökyüzüne takıldı gözlerimiz.
Uçurtmanın ipi değildi elimizi acıtan.
İncecik bir hilal ufuktan sarkıyor.
Ağırdan esen rüzgar,
Tembel tembel köpüren dalgaların sesi
Benliğimi sarıyor.
Ruhumun saflığında bir özlem...
Her gün damla damla, hasreti mühürleyen.
Şimdi sensizliği adım adım arşınlayan yalnızlıkla baş başayım.
Bir gözlerin vardı gökyüzünü seyrettiğim.
Bir de hüzünlü umudum alıp gittiğin.
Sen gittin..
Denizin dalgaları sustu.
Yakamoz da yok artık.
Baktım ; bana yer yok kalbinde .
Bir ince veda düştü sözlerime...
Anıları silmek ne haddime .
sakladım göz yaşlarımı...
Tebessümlerin içine.
Birde kalbimin közlerine.
Hiç sevinç gözyaşı döktü mü gözlerin?
Çünkü sen ayrılıkları sevmezdin.
"Gitme!" diyebilecek kadar güçlü müydü yüreğin?
Ömürlük müydü sevdan?
Gökyüzünü şahit tuttu mu dileklerin?
Hasrete mahkum özlemin.
Bir hüzünlü sevinç, masum göz bebeklerimde.
Kulaklarımda bir derin uğultu sesin, içimi ürperten..
Amansız..
Zamansız..
Mevsimsiz açan çiçeklerim çoktan solmuş.
Ben gökkuşağı beklerken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!