İpek Şiiri - Bengisu Şen

''istanbul'da kudüs'ü görüyorum''
gökyüzü Kubbetüs sahra
altında sütunlar dökülüyor denize
deniz coşkudan dalga dalga beşerlik sahiline
İstanbul'da insanlar laleler gibi renk renk

İslam'ı gömüyorum kalbime
istanbulda kanayan deşik deşik yaralar akıyor
saray oymalarından kilise devrine

minarelerin kucağında ay yıldız sema kocaman
İstanbul yağmurlu sarayların üstüne ve hüzünlü bazı zamanlar
İstanbul özgür denizin şehit köprüleri
kor atların özgür yelesi

Galata gölgesinde parıldayan tarih
ve yakamozlar sayıyor bir padişah asaletini

camilere nakşedilmiş zariflik
istanbul ince ipek üzerinde yürümek sanki
yoğrula yoğrula aşktan 'lal' olmak ...

islam asaletidir 'İslambol'

göm denizi içine aksın damarlarında ,
özgürlük diye
gökyüzünü bas bağrına martılar,
çığlık çığlık olsun sevinçten

göm ,
güzel olan herşeyi içine
İSTANBUL OLSUN
insanı ,şiiri ve güneşi...

geceleri istanbul siyah ipekten iffetine bürünmüş türbeler gibi...

ölüm kadar vuslattır İslambol
kök uçlarından ağaçların son yaprağına kadar şiirdir istanbul

en çok da geceleri çoşkulu ve yağmurlu
sessiz bir tını eşliğinde
ben senin gecene esirim istanbul...