İpeğin Türküsü Şiiri - Serdar Akyazıcı

Sabahın ilk anlarında sen ve ben,
yürüdük; ufukta güneş doğarken.
Işık ile ipeklendi saçların,
O ipeği ellerimle tararken.

Irmak ırmak kalbime aktı bakışın;
Irmak deniz oldu seni ararken.
Bitmeyen bir rüya sandı yüreğim,
gözlerinin boşluğuna dalarken.

Yoruldu,yetmedi bu yola canın,
tükendin su gibi hep akıyorken.
Şimdi gül teninden sızıyor kanın,
Azrail o canı teslim alırken.

Tutamaz ellerin ah ellerimi,
daldın o uyukuya henüz çok erken.
Okşadım son bir kez ipeklerini,
öptüm seni kollarımda yatarken.

Dayanmaz oluyor buna yüreğim;
seni o toprağa gelin ederken.
Baktım gül yüzüne canım ipeğim;
toprak seni karış karış sararken.