İp koptu,aşık düştü, of oldu dizlerine

Çok hassas ruhluydular, şendiler, şakraktılar
Gökkubbenin bulutsuz halinden berraktılar
Ah güzeller onları muzdarip bıraktılar
Ve kader hiç gülmedi bir türlü yüzlerine...

Sevdiler, hep sevdiler doyumsuz karşılıksız
Bir dem olsun gitmedi aşkları dolaşıksız
Sonunda yürekleri kaldıysa da ışıksız
Hiç kimseden bir kem laf gelmedi özlerine...

Artık zaman geçtikçe mazileri küllenir
Anılar birer birer gözlerinde tüllenir
Deli gönül yeni bir gül bulur bülbüllenir
Ve tekrardan düşülür bir yarin izlerine...

Sevenin bu dünyada amanı yar ahtı yar
Korkma senin de bahtın açılır ey ihtiyar
Diyar gezmek, yar sevmek, olabilmek bahtiyar
Bence bir munis yarin bakmaktır gözlerine...

Şu benceyi boşversem gelsem önce senceye
Çünkü benim dertlerim çevrilmiştir Çinceye
Belki hiç okunmadı belki de ölünceye
Kadar okunmayacak rastlanmaz gizlerine...

Sen ki birini sevdin, o da sever gibiydi
Bu sarıldığın gibi acep kimin ipiydi
Seni götürdüğü yer kör kuyunun dibiydi
İp koptu, aşık düştü, of oldu dizlerine...