İki direk
Dokuz metre çelik tel
Bir de denge sopası
İki kürek arası
Kara kuru bir adam
Kılığı palyaço
Duruşu palyaço
Gülüşü palyaço
Oysa yüreği…
Ne kadar maço
Yaşı elli,
Elli beş belki
Yüzü benli
Pantolon benekli
Tırmanır direğe Boncuk
Çalarken fonda müzik
Bağırır yaşlısı, genci
O işin gırgırında, belli
Bağırır cazgır: Alkış hani?
Yapar numarasını Boncuk
Yoklar ecel telini
Tek ayak üzerinde
Bırakır ellerini
Sonra yakıp söndürür
Kıçındaki ampulü
Söylerken manisini
Güldürür seyirciyi
“Boncuğun ilacı, ebe gümeci
Genç kızların ilacı, ebe gümeci”
Günay Özdemir
27 Şubat 2013 / merSİNop
Kayıt Tarihi : 10.5.2013 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğumuzda panayırlar gelirdi şehrimize... İp canbazı Boncuk'da bunlardan biriydi. Çocuk yüreğimizi korkuturdu yaptığı numaralar. Yürekli adamdı Boncuk. Bir de şunu söylerdi çelik telin üzerinde: "Oy dingala dingala Kömürü de koydum mangala Ayşe de Fatma dostum var Çalkala Boncuk çalkala..." Allah selamet versin.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!