İnzivadaki Hasret Şiiri - Murat Koç 2

Nâkıs istidatları acıtıyormuş hasret.
Ayrılık şu dünyanın muktezası belki de...
Lakin dua etmeli. Çünkü yakındır nusret!
Ümitvar olunmalı. Böyle diyor akide.

Ben dahi hasret çeken, kalbi mahzun bir kulum.
Hayal kurarım pek çok. Dua ederim bir de...
Gözlemler günlüğümdür. Tecrübeler okulum...
Planlarım pek yoktur. Umutlarım kabirde.

Eğer sual etseniz: “Sebebi nedir, söyle,
Bu dünyaya küsmenin ve garip yalnızlığın?”
Cevabı gayet basit: “Allah emreder böyle!”
Ey sâil! Âkıl isen sen de Rabbine sığın.

Lakin nefisle kalbin bitmeyen bir harbi var.
Bu hem bir zorluk hem de güldüren bir ikilem.
Dünya kalbime cennet. Nefsimeyse dört duvar.
Günler sayılı, ama, sanki bitmiyor çilem...

Naks ve kusur belası masumları mı vurur?
Şu müddet-i ömürde zorluklar hep bizle mi?
Uzun kış geceleri yüreğimi kavurur
Hayalini kurduğum sevgilinin özlemi...