İnziva Şiiri - Remzi Koca

Ben bazen terk ederim dünyayı
Geride izimi bırakmadan
Yükselirim zihnimde
Fikirlerle bütünlediğim atımı
Hayal gücü ile eğerlerim
Sonrasında sağrısı kanayıncaya dek
Mahmuzlarım uçsuz bucaksız tarlalarda
Benlerden oluşan üç ben olur yanımda
Bir iyi ben, bir kötü ben, birde sadece ben
İyi ile kötü beni, yarıştırırım hep
Çoğunlukla kötü olan kazanır
Günahlarımı sırtlarım
Bırakır atarım tövbe kuyularına
Sonra insanlardan uzak bir gece yarısı
İyi ben ile dertleşiriz at sırtında
Hep bana benze, der bana
Ama kötü ben bırakmaz peşimi
Yapışır zihnime ateş parçası gibi
Ateşe sürer deli dizgin tayımı
Zaten bende meyilli olmasam kötülüğe
Yüz vermezdim ona bu kadar delice
Zaten hep öyledir suçumuz yoktur bizim
Suçu kötülüğe atar kaçarız işin içinden
İçimizde kötülük olmasa, kötülük
Çıkmazdı içimizden
Ben bazen terk ederim dünyayı
Oturtur karşıma beni sorguya çekerim
Derim kendime niye böylesin?
Kötülükten uzak ama ona nefes gibisin
İyiliği saklarsın içinde ona kafes gibisin
Üç nefeslik dünyada bir heves gibisin
Ben bazen terk ederim dünyayı
Benler içinde kaybolurum
Sonra fikirler ile bütünleyip
Hayal gücü ile eğerlediğim atımdan
Yeryüzüne atlarım
Atlayıp yeryüzünde kendimi ararım