İnziva Şiiri - Anıl Eser

I
Aldatmanın ve aldatılmanın
Had safhada olduğu bir çağda
Tavrım hoş karşılanmaz, biliyorum
Çünkü herkes alışmış, her şey
Normal sanki
Ya da anormal
Yalanın bini bir para olduğu çağ, bu çağ
Dünya
Güneşlerle sımsıcak
Gökyüzü ise bulutsuz, adeta çırılçıplak
Fakat aslına bakarsanız etraf
Karanlıklarla çevrili
Körler dünyasında göremez bunu herkes
İnsan, bakar kördür derler
Bakar
Fakat göremez hakikati
Ya da görmek istemez
Hemen dalar pembe rüyalara
Ve başvurur hileye

II
Şimdi diyecekler ki arkamdan
Yahu bu nasıl adam?
Dünya başlı başına kötülük mü sanki?
Diyeceğiz ki onlara
Hayır!
Dünya değil
İnsanların içi kötü
İnsanlık hasta
Aldatıyoruz
Demek ki aldatılacağız
Utanmalı insan
Çünkü utanç aslında
Farkına varmaktır
Yüzünün kızarması, bir farkındalıktır
İnzivaya çekilince anlıyor insan
Devir maddiyat devri
Maneviyat adına yalnız
Ufak kırıntılar kalmış
Aldatılacağız
Demek ki aldatacağız

III
Kırıntılar
Karıncaları büyütüp beslediğinde
Sular berraklaştığında
Yürekler aydınlandığında
Eller,
Bırakmak için değil
Sımsıkı sarılmak için tutulduğunda
Gözlerimiz,
Yolları açıp aydınlattığında
Haykıracağız ve diyeceğiz ki:
Kasvetli hiçlik yarıldı
Aldatmıyoruz ve
Aldatılmayacağız!