Ben seni senden daha yakın hissetim kendime
Her sabah uyandığımda kulaklarımda sesin
Dokunamasam bile aşinayım ellerine
Acep beni hatırlar mısın nerde kiminlesin
Vazgeçtim sen olmayınca dünyevi zevklerden
Münzevi yıldızlar gibi çekildim inzivaya
Gönlümün prangaları eskidi beklemekten
Seni severdim seni yeniden gelsem dünyaya
İnsan bir kere severmiş tekrarı yoktur bunun
Bak hayatımız geçiyor kâh neşeyle kâh bungun
Nice hayaller peşinden koşa koşa çok yoruldum
Belki bir gün dönersin diye ümitlerimle avundum
Kayıt Tarihi : 27.5.2015 11:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/27/inziva-36.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!