Çekilip inzivaya, seni düşünürüm hep;
Bu divane halime, bil ki sensin tek sebep!
Tatmışım ayrılığın, bitmeyen acısını;
Duymam ısırsa, soksa; mahzende çıyan, akrep.
19 Ekim 1988 - Çarşamba / Ankara
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla