İnzâl Şiiri - Mustafa Safa Toprak

Evet, bende bir şeyler var, günümün
budalı zamanı midemin paslı cevherinde gezinirken
yakîn belliydi belki yüreğin fayrap mahzeni
bir șükûfe dilenir mâsivâ çevgeni sinsi
otlarla yekinirdi gözlerin
ışık değmemiş bitkin hücrelerine
ve sesin ıslak korkusu bir otağ ve bir nazar
esrik bedenim anlamaz almașık hallerle kilit
demler içinde demlenir, bulanık, koyu bir su
ağardı kalbimin kurnasına
kalbim, kumdan salkımlar ardında yenik
ve gizime koșarcasına
bir heves ile yavaş yavaş kaybolan
bir bağışlanma mı?
dilimde donuk dilimde solgun sözler bile
yitmiș bir rüyanın baş kaldıran sesleridirler
aşklarım bir bakış kadar bana yakın
ve bir ölüm kadar uzak
cinsî pıtraklara değin benliğime çatkın
palanka alnacı gölgemdeki tuzak