İntizar Okları Şiiri - Nihat Malkoç

Açıldı maveraya aynalardan bir dehliz
Buz tuttu hatıralar kalmadı maziden iz

Esti bir deli rüzgâr, kırıldı gül dalımız
Derince bir iç çekti bayraktaki alımız

Kılıçların çığlığı karışır ney sesine
Ruhumuz kanatlanır göklerin ötesine

Kurşundan ağır yükü göğsümde taşıyorum
Yekpare bir zamanda maziyi yaşıyorum

Bu çağın mihnetini kaldıramadı gönül
Aynadaki boşluğu dolduramadı gönül

Hasretin kor ateşi içimde bir dağ gibi
Aydınlatsın ruhumu nazarın çerağ gibi

Ey kalbimin yitiği, kapımı çalmadan gel!
İçimdeki putları kırsın mübarek bir el

İntizar oklarıyla tarumar oldu bağır
Ruhların kıyamında beni gölgene çağır

Akmaz oldu oluklar, kalbimiz çöle döndü
Gönlümün sırça köşkü sımsıcak küle döndü

Yağmalandı ganimet, hani nerde sermaye?
Sultanlık fanilerin, kulluk en büyük paye

Baharı sürgün etti içimde kara kışlar
Aczimin istiğfarı gözümden akan yaşlar

Giryesini içine akıtır minareler
Gözler kalbin aynası, âh neler gördü neler! ...

Hazanda sarı hüzün abanıyor yaprağa
Kim bilir tenin neler anlatacak toprağa

Öpsem ey Kurtarıcım ayağının izini! ...
Gülistan olur ateş görsem o gül yüzünü

Sözlerin yangınına seccadem şahit olsun
Vahdetin aydınlığı gönül göğüme dolsun