İntizar Şiiri - Mustafa Soylu

Zalime zulmünü nasıl söylesem?
Yaptığını ibadetten sanıyor.
Merhem edip derde deva eylesem,
Hiç yara olmayan yerden kanıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Bayrak ortak değer, ya baş örtüsü?
Namusu kızımın, hem şeref süsü.
Prof’un önünde ilim kürsüsü,
Hiç ateş olmayan yerden yanıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Kutsal değerlerden yoktur tasası,
Yetimin hakkıyla dolar kasası,
Şerefi paradır, puldur yasası,
Kendini ölümsüz kuldan sanıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Saygısı yok geçmişine dününe,
Zeval gelmez rütbesine ününe(!)
Barışalım desen bayram gününe,
Mazlumun kanına ekmek banıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Zalim bir değil ki, dört bir tarafta,
Göz yaşı sel gibi, her gün her hafta,
Yardım mı? Ne gezer, kalıyor lafta,
Mazlumu öldüğü günde anıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Akan göz yaşları hep oluk oluk,
Bacımın benizi her zaman soluk,
Zulümden döküldü saçları yoluk,
Yüreği yaralı içten kanıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?

Söndür! Milletimin Soylu torunu,
Yüreğimi yakan ateş korunu.
Örfü, adetini, barı, horunu,
Kültürü zulmüne perde tanıyor.

Bir intizarım var Ulu Allah’ım,
Zalime ne zaman varacak ahım?