İntizar Şiiri - Yunus Kılıç Lamelif

Uzakları hiç bu kadar uzak hissetmedim,
Senden uzak kaldığım kadar..
Bilsen canıma nasılda batar yokluğun
Hiç bu kadar soğuk olmamıştı yalnızlıklar
Müebbet yemiş kalbime hergün isyanım var
Şimdi öyle yalnız öyle puslu bakıyor ki gözlerim
Onların bile sana şimdi çok ihtiyacım var
Ansızın çıkıp bi gelsen kollarıma değil
Seni canıma canıma sarasım var

Utanmasam seni düşlediğim her anda
Olur olmaz her anda ağlarım
Gözlerimde nemlenir filizlenir hayalin
Bu mercekte seni büyütür seni görürüm
Her tarafta kokun var her bir yanda izlerin
Ufkumda bir yıldız olursun birde ay
İntizar denizinde boğuluyor kalbim
Gel gör sensiz ne sultanlık yeğlerim ne saray

Umursızca ümit ettiğim yarınlara gizledim hep duygularımı
Hep güçlü durmaya çalıştım sana diyemedim korkularımı
Dualarımın kabulüne hiç bir melek kefil olmaz bilirim
Bilirim intizar güneşinin hiç bir zaman doğmayacağını
Aramızda uçurumlardan da öte bir yol ayrımı olsada
Hiç bir hayalinin celladı değilim ve hiç bir arzuya olmadı kastım
Ama adını kalbimin derinliklerine
Sevdanı dualarımın en ücra noktasına astım
Bil ki bu sana olan sevdamın haykırışları
Say ki bu ruhumun çırpınışları
Say ki bu bir hicran dügünü
Say ki bu bir intizar sürgünü
Say ki bu ölümün son bölümü

Yunus kılıç LamElif
05/11/2023