İntizar Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

Men onu öz canımdan, daha özge can bilen
Cananım can bilmedi,beyabene kor etti
O menim meftunim/di,göz yaşlarımı silen
Eğdirdi başım öne,şeşcihare zar etti

Bağmazdım Nulifer/e,Nergiz/e Kızılgül/e
Şahnişan otağında, şeydayı o bülbüle
Sadakat bağmanıyken, neyledim ki o güle
İnletti bir ney gibi,bir biçare tar etti

Pervane dolanaram,yarama yoğ dermanım
Önceleri gülhatmdı, şimdi olmuş fermanım
O menim göz bebeğim,bir yanımdı bir yanım
Baş eğmez bu qartalı, bir diyar-e xar etti

Niksiri Alaturka, bağdı ihsan eyledi
Lalazar gül bahçemi,yağdı viran eyledi
Galebe çaldı meni,per-perişan eyledi
Muzeffer edasıyla,bu yerlere dar etti

Haktan/ı son deminde,hasret koydu yüzüne
Divan-ı şirin dille,o nihavend sözüne
Pişmanlığın mendilini,o müptazal gözüne
Tuttu bir Nalan gibi,intizara yar etti
...........................................................................(Hüseyin-i) Azerice

Beyaben; Issız çöl
Meftun; Gönül vermiş
Şahnişan; Balkonlu saray
Niksirüi Alaturka; Alaturka/da makam