İntizar Şiiri - Hüseyin Muşmal

İntizar
İçindeki sevgiyi ipe serip de,
Boynuma dolasan yine dönemem.
Yedi düvel kokulu çiçek derip de,
Yoluma belesen yine dönemem.

Bilemedin kıymetimi, kara sevdayı,
Güneşi sağ elime sol ele ayı,
Versen de elime koca dünyayı,
Mutluluk dilesen yine dönemem.

Yorum yok gözlerin söyleyiverdi,
Bahane ederdin çileyi derdi,
Keder değil bana mutluluk verdi,
Doğruyu söylesen yine dönemem.

Yok böyle sevgi inan görmedim,
Doğrudur çok kere çiçek dermedim,
Kapımı her çalana sevgi vermedim,
Yalvarıp dilensen yine dönemem.

Bülbülün sanırdım ben gülüm derken,
Harcadın sevdayı daha doğarken,
Sensiz ölümü beklemek varken,
Ölümsüz olsan da yine dönemem.

Anlatmak sevgiliye sevgiyi zormuş,
Yalan yok sözlerin alevden kormuş,
Sensiz deseler ki nefesim durmuş,
Ecel gibi gelsen de yine dönemem.

Bir bakış vardı ya ela gözümde,
Son bakış olmuştu pamuk dizinde,
Cennete ulaşsam ayak izinde,
Ab-ı hayat sunsan da yine dönemem.

Seninle dünyada genç kalacağım,
Dönersem başında taç olacağım,
Dönmezsem her daim aç kalacağım,
Adım gibi bilsem de yine dönemem.

Münkirden nekirden kabir sorusu,
Cevabını versen de almam doğrusu,
Ben bülbül ölüsü sen gülkurusu,
Solsan da ölsen de yine dönemem.

Eşrefoğlu dönerim Kıble’ye doğru,
Açarım elimi girse de ağrı,
Bütün insanlıktan dön diye çağrı,
Fermanını salsan da yine dönemem.