Hiç beklemek yorar mı âşık olanı?
Düğümlenir mi boğazında,
Yakabilir mi ateş, kavrulan bir kalbi?
Söndürebilir mi gaflet, Maşuk’a hasret gözleri..
Beklemek en korkunç halidir yaşamanın.
Peki, âşık olan yaşayabilir mi?
Vuslata erişmeden gülebilir mi,
Maşuk’u görmeden gayri bir niyetle bakabilir mi,
Duyabilir mi bigâne seslerin haykırışlarını?
Tadabilir mi fıtratına aykırı sahte tatları?
Hiç özgür ruhlar hapsedilebilir mi?
Zindanın genişliği onları yıldırabilir mi,
Dünyaları verseler kifayet edebilir mi,
Tüm aşkına düşmanlar çullansa, boyun eğer mi?
Aşkın özü deliliktir.
Âşık olan akıllılık eder mi bizler gibi?
Şatafatlı caddelerin girdabında kaybolabilir mi?
Mana âlemine bakmaktan vazgeçebilir mi?
Beklemek acıtmaz adam olanı.
Leyla’ya olan aşkından deliler gibi yananı,
Mutlak son olarak Vuslat’a inananı…
Beklemek acıtmaz âşık olanı..
İntizar’dan cayıp, yaşamak acıtır.
Kayıt Tarihi : 14.1.2016 10:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!