İntizâr Şiiri - Said Efe

Ay ve Güneş... Günde sadece birer kere doğarlar ve birer kere batarlar... Ama o? O gözlerime bir daha asla batmamak üzere bir kere doğdu... Âsumandan öyle bir vurdu ki gönlüme, birdaha silinmemek üzere kazındı oraya... Işığı asla sönmemek üzere yansımakta gözlerinden... İntizârın da bir sonu var elbet... Bu bekleyiş, bu derinden sesleniş, bu nefse direniş, bu imtihan, bu dâvâ asla söylenildiği kadar kolay değildir... Yaşamak gerek... Yaşamak için de yürek gerek... Bu ateş içimde var olduğu sürece, sevmesini bildikten sonra yara değil, Ulu Yezdân'a ulaşmak için bir sebep olacaktır bana...

Dışarda yağmur yağar,
Yüreğimin semâsında sen.
İntizârın sonudur bahar,
Nîdâma bir kulak versen.

Aşkın âsumandan vuruyor,
Yaldızlı tebessümün ışığıyla.
Senin gözlerinde parlıyor,
Benim dilimin ucunda.

Hiçbir ecrâmı görmez gözüm,
Didârına müştak oldu gönlüm.
Seni görmeden gülmez yüzüm,
Aşkınla mecnunum ey Yüzü Mâh'ım.

Ay gibisin, güneş gözlerinden parlar,
Gözlerinden akar âb-ı hayat.
Aşkınla yanan bir şeydâ var,
İştiyâkından dar gelir kâinat.

Tahammül et diyorlar,
Ne zamana kadar sabret?
Ne bitmez olsa bu hasret,
İntizârın da sonu var.

Gözümde tütüyor,
O andıkça yandığım didâr.
Derdimi leyâl dinliyor,
Nücuma sor, anlatır olduğu kadar.

Aşkın yoksa,
Güneş donar, Ay söner.
Aşkını bilen meftun olur,
Ulu Yezdân'a döner.

Kelimelerin anlamları:
İntizâr: Gözlemek. Ümidederek beklemek.
Nîdâ: Seslenmek, çağırmak, haykırmak, bağırmak.
Âsuman: Gökyüzü. Semâ.
Yaldız: Cilâ.
Ecrâm: Ruhsuz büyük varlıklar. Cirmler. Yıldızlar.
Didâr: Yüz. Çehre.
Müştak: Arzu ve iştiyak gösteren, fazla istekli.
Yüzü Mâh'ım: Ay yüzlüm.
Âb-ı hayat: Ebedî hayata sebep olan hayat suyu.
Şeydâ: Tutkun. Divane.
İştiyâk: Hasret çekmek. Özlemek.
Leyâl: Geceler.
Nücum: Yıldızlar.
Meftun: Âşık. Mecnun.
Yezdân: Cenab-ı Hak.

(30 Ocak 2012 Pazartesi, 00:02)