İntizar... Şiiri - Vedat Polatdemir

Hayret,
Ben çok büyükmüşüm,
Benim duygularım,
Benim hislerim,
Çok üstünmüş,
Senin kilerinin yanında...
Benim için kullandığın aciz kelimesi var ya!
Benim dudaklarıma yakışırmış...
Sendeymiş acizlik.
Sendeymiş gurursuzluk.
Sendeymiş bencilliğin en alası.
Nasıl bir yürek bu!
Nasıl taş kesilmiş!
Nasıl vicdan bu,
hiç titrememiş.......
Nasıl bu kadar kolay harcanabilir insan.
Taş olsa dile gelir,
Çiçek olsa dört mevsim açar...
Sen;
Sen başka bir şeysin.
Koyamadım adını... Acını
Bulamadım yerini,
Doldurdum dolmadın,
Boşalttım boşalmadın.
Vurdun,
Vurdun,
Yakışmadı be
Kara gözlerine yakışmadı! ! !
Benzeşmedi bile.
Beni saran bedenine kalleşlik,
Beni öpen dudaklarına ihanet bu...
Bunun,
Duygularda bir adı yok.
Bunun sevdalarda yeri yok.
Senin yüreğin yok.
Ölüm bana ne kadar yakınsa
senden de o kadar uzak olsun.....
Zaman ahir, güvenme!
Bu güzellik sende de geçer,
Bu devran sende de biter.
Ne şöhretin kalır, ne hüznü anın
Kanunu böyledir kahpe dünyanın
Su akıp gider,
Bir kumunla çakılın kalır ….

Vedat Polatdemir