Ben karanlığın cehaletinde doğdum.
Umut değil — öfkeydi yastığım.
Dostlarım, zehri usulca sundu...
Sevdiğim — susarak mezarımı kazdı.
Aşktı ilk düşmanım,
Nefret — zorlu bir yol haritası çizdi.
Kırık saatler saydı intikamı;
her dakika, biraz daha büyüdüm.
Beni unutanlar, unuttuklarını sandı.
Bekledim:
Sabır — bir zindan, bir öğreticiydi.
Ve sonunda…
İsmini hatırlamadıkları fırtına oldum.
Kimseyi aramıyorum,
Kimseye güvenmiyorum.
Galibim:
Kendi iç savaşımda,
Kendimi affetmeden kazandım.
Kaybedenler — gümüş tasla zehri sunanlardı.
İntikam soframı onlarla paylaştım.
Denediler. Öldüler...
Yüzlerine öylece baktım —
Hatırlamadılar.
Siz hepiniz...
Ben tek!
2025
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, hem kendi iç savaşımın hem de karanlıkta sabırla büyüyenlerin hikâyesidir. Suçsuz yere susturulanların, sabrını intikama değil, adalete dönüştürenlerin sesiyle yazıldı. Geleceğin Cumhurbaşkanı Ekrem İmamoğlu’na ithafımdır. UNLBBCN Umut Engin Deniz 2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!