İntikam Meleği Şiiri - Mehmet Yalçın 2

Günlerden bir gün kuzucuklarım
Minnacık bir kanguru kesesinde
Oynaşıp dururken, aniden atlamış yere
Bir o yana bir bu yana hoplamış zıplamış
Günler haftalar geçmiş birde bakmış ki
Anneciği pek hasta, günden güne de ağırlaşır
Atılır en öne kapar anacığını koşar durur
O hastane senin bu hastane benim diye, diye
O sırada bir penguen görür kesesi var sanır
Sokulur bakar ona bildiğimiz penguen işte
Kesesi yoktur ama ayaklarıyla sarar sarmalar
El ayak üstünde sevgiyle taşır yavrucağı
En hırçın dondurucu soğuklarda bile üşütmez
Kanguru bir de döner bakar ki artık yok anacığı
Penguenine iyice sokulur atlatır o soğukları
Kış geçer bahar gelir havalar düzelir
Kanguru da da değişim başlar
Tırnakları uzar, elleri olur birer pençe
Rengi kararır, kara, kara gözleri dehşet saçar
Hiç acımadan durmaksızın saldırır penguenine
İntikam meleği olur sanki söker alır yüreğini
Sana mı düştü bu sevgi diye, diye